مقیاس سنجش رهبری حکیمانه در محیط کار (WLS): توسعه و اعتبارسنجی یک مقیاس چندبعدی

نوع مقاله : علمی-تخصصی

نویسندگان

1 دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مدیریت دولتی، تهران، ایران

2 باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، قائمشهر، ایران

چکیده

پژوهش حاضر باهدف ارائه مقیاس سنجش رهبری‌حکیمانه در دستگاه‌های اجرائی استان‌مازندران انجام‌شده است. روش پژوهش ازلحاظ هدف، توصیفی- تحلیلی است. دراین تحقیق کارکنان دستگاه‌های اجرائی استان به‌عنوان جامعه‌آماری انتخاب و بر اساس فرمول کوکران، 248 نفر نمونه تعیین‌شده‌اند. پژوهش در دو مرحله به-اجرا درآمده است؛ در گام اول شناسایی ابعاد و مؤلفه‌های مقیاس از طریق بررسی ادبیات‌نظری و مصاحبۀ با کارشناسان با روش نمونه‌گیری هدفمند انجام شد، که با استفاده از نظرات کارشناسان، درنهایت 10 بُعد و 46 گویه برای طراحی مقیاس استخراج گردید. در مرحلۀ دوم نیز برای اعتبارسنجی مؤلفه‌های شناسایی‌شده، از روش تحلیل‌عاملی تائیدی و ابزار پرسشنامه استفاده گردید. داده‌ها با روش تحلیل معادلات‌‌ساختاری و فنون آمار توصیفی تحلیل‌شده‌اند‌. یافته‌های پژوهش با استفاده از معادلات‌ساختاری نشان داد، همه گویه‌ها، به‌عنوان سازه معتبر در رهبری‌حکیمانه هستند، یعنی مقدار میانگین واریانس استخراج‌شده (AVE) برای همه گویه‌ها بیشتر از 50/0 بود. مدل نهایی پژوهش هم با شاخص‌های برازش (073/0=RMSEA، 015/0=RMR، 99/0=NFI و 95/0=GFI) مورد تائید قرار گرفت. از طرفی نیز سطح میانگین رهبری‌حکیمانه و شاخص‌های آن در نمونه آماری از میانگین درنظر گرفته‌شده بیشتر بوده است. امروزه بسیاری از رهبران دانش را به صورت نامطلوبی مورد استفاده قرار می‌دهند، و قادر به پرورش و توسعه‌ی انواع بهتر آن نیستند. باید تاکید داشت که وضعیت کنونی نیازمند رهبرانی حکیمی است که با ایجاد فرآیندهای سازمانی پویا، دانش را به حکمت تبدیل کرده و حکمت را به سایر اعضای سازمان انتقال دهند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Scale for Measuring the Wise Leadership at Work (WLW): Development and Validation of a Multidimensional Measure

نویسندگان [English]

  • hamzeh samadi 1
  • hossein samadi 2
1 Ph.D. of Public Administration, Department of Public Administration, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Master of Public Administration, Young Researchers and Elite Club, Qaemshahr Branch, Islamic Azad University, Qaemshahr, Iran
چکیده [English]

The present study is conducted to represent a scale for measuring the wise leadership in Mazandaran executive agencies. Method of the research, in terms of purpose, is a descriptive-analytical method. In this study, statistical population consists of the employees of Mazandaran executive agencies. On the basis of Cochran's formula, 248 employees are selected as a sample. Study is conducted in two stages. In the first stage, the model's dimensions and components recognized by means of literature review and interview with experts through purposive sampling method. Eventually, on the basis of experts' opinions, 10 dimensions and 46 items extracted to design the model. In the second stage, the validated factor analysis and the questionnaire were used to validate the recognized components. Research results based on structural equations showed that all items as constructs are validated in the wise leadership; i.e. the value of Average Value Extracted (AVE) for all items were more than 0.50. Also, the final model is supported by fit indices (RMSEA=0.073; RMR=0.015; NFI=0.99, and GFI=0.95). The average level of the wise leadership and its qualities in the statistical sample was more than the considered average. Nowadays, many leaders use knowledge improperly, and are unable to develop and foster its better types. It must be noted that the present situation request for the wise leaders who transform the knowledge to wisdom through dynamic organizational processes, and foster the wisdom in others.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Wisdom
  • Leadership
  • Wise Leadership
  • Scale Development
  • Structural Equations Model (SEM)

مراجع

  1. صمدی‌میارکلائی، حسین؛ حسنعلی آقاجانی و حمزه صمدی‌میارکلائی (1392)، «بررسی رابطه میان رهبری تحول‌آفرین و توانمندسازی روان‌شناختی کارکنان» (شاهد تجربی: اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر)، فصلنامه علمی و پژوهشی رهبری و مدیریت آموزشی دانشگاه گرمسار، 7 (1)، ص117−138.
  2. صمدی‌میارکلائی، حمزه و حسین صمدی‌میارکلائی (1394)، «در مسیر نظریۀ رهبری حکیمانۀ اسلامی»، نشریه علمی و پژوهشی نظریه‌های اجتماعی متفکران مسلمان، 5 (1)، ص163−201.
  3. صمدی‌میارکلائی، حمزه و حسین صمدی‌میارکلائی (1396)، «روندها و روش‌شناسی‌های پژوهشی در مطالعات مدیریت دولتی: تحلیل محتوای نشریات برتر در یک دورۀ پنج‌ساله (2010−2014)، فصلنامه رسالت مدیریت دولتی، 8، ص99−116.
  4. صمدی‌میارکلائی، حسین؛ حمزه صمدی‌میارکلائی و مینا احمدی (1395)، «ارائه الگوی جهت سنجش تعاملات علّی میان عوامل مؤثر بر رفتار شهروندی سازمانی در آموزش عالی: مطالعه‌ای در دانشگاه مازندران با استفاده از تکنیک دیمتل»، فصلنامه رسالت مدیریت دولتی، 7 (3)، ص33−49.
    1. Ackoff, R. L. (1989), From data to wisdom. Journal of applied systems analysis, 16(1), 3-9.
    2. Avolio, B. J., Bass, B. M., & Jung, D. I. (1999), Re‐examining the components of transformational and transactional leadership using the Multifactor Leadership. Journal of occupational and organizational psychology, 72(4),
      441-462.
    3. Bagozzi, R.P., & Heatherington, T.F. (1994), A general approach to representing multifaceted personality constructs: Application to self-esteem. Structural Equation Modelling, 1(1), 35-67.
    4. Baltes, P. B., & Kunzmann, U. (2003) Wisdom. The Psychologist, 16, 131-132.
    5. Barbuto Jr, J. E., & Wheeler, D. W. (2006), Scale development and construct clarification of servant leadership. Group & Organization Management, 31(3), 300-326.
    6. De Hoogh, A. H., & Den Hartog, D. N. (2008), Ethical and despotic leadership, relationships with leader's social responsibility, top management team effectiveness and subordinates' optimism: A multi-method study. The Leadership Quarterly, 19(3), 297-311.
    7. Drucker, P. F. (2002), The Effective Executive. United States: HarperCollins Publishers Inc.
    8. Einhorn, H. J. (1972), Expert measurement and mechanical combination. Organizational Behavior & Human Performance, 7(1), 86–106.
    9. Flyvbjerg, B. (2001), Making social science matter: Why social inquiry fails and how it can succeed again. Cambridge: Cambridge University Press.
    10. Flyvbjerg, B. (2001), Making social science matter. In Papanagnou, G. (Ed.), (2011), Social Science and Policy Challenges: Democracy, Values and Capacities (pp. 25-56), Paris: UNESCO.
    11. Hair, J. F. Jr., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006), Multivariate data analysis (6th ed.), Upper Saddle River, NJ: Prentice Education.
    12. Kalshoven, K., Den Hartog, D. N., & De Hoogh, A. H. (2011), Ethical leadership at work questionnaire (ELW): Development and validation of a multidimensional measure. The Leadership Quarterly, 22(1), 51-69.
    13. Maxwell, N. (2007), From knowledge to wisdom: The need for an academic revolution. London Review of Education, 5(2), 97-115.
    14. McLyman, L. A. (2005) Wise leadership, Michigan: Michigan State University Press.
    15. Nonaka, I., & Takeuchi, H. (2011) The Wise Leader. Harvard Business Review, May 89(5), 57-67.
    16. Nonaka, I., & Toyama, R. (2005), The theory of the knowledge-creating firm: subjectivity, objectivity and synthesis. Industrial and corporate change, 14(3), 419-436.
    17. Nonaka, I., & Toyama, R. (2006), Strategy as distributed phronesis. Working Paper IMIO-14). Institute of Management, Innovation & Organization, University of California, Berkley.
    18. Nonaka, I., & Toyama, R. (2007), Strategic management as distributed practical wisdom (phronesis), Industrial and Corporate Change, 16(3), 371-394.
    19. Nonaka, I., Toyama, R., & Hirata, T. (2008), Managing flow: A process theory of the knowledge-based firm. Great Britain: Palgrave Macmillan.
    20. Nunnally, J. C. (1978), Psychometric theory. New York: McGraw-Hill.
    21. Rooney, D. (2013), Grounding organizational wisdom theory: Ontology, epistemology, and methodology. In Kupers, W., & D. J. Pauleen (Ed.) A handbook of practical wisdom: Leadership, organization and integral business practice (pp. 79-98), UK: Gowen Publishing Limited.
    22. Spiller, C., Pio, E., Erakovic, L., & Henare, M. (2011), Wise up: Creating organizational wisdom through an ethic of Kaitiakitanga. Journal of Business Ethics, 104(2), 223-235.
    23. Stack, L. (2016), Doing the right things right: how the effective executive spends time. Oakland: Berrett-Koehler Publishers.
    24. Steed, C. (2017), Smart Leadership – Wise Leadership: Environments of Value in an Emerging Future. New York: Routledge.
    25. Stenmark, M. (1995), Rationality in science, religion, and everyday life: A critical evaluation of four models of rationality. Notre Dame, Indiana: University of Notre Dame Pess.
    26. Treviño, L. K., Brown, M., & Hartman, L. P. (2003), A qualitative investigation of perceived executive ethical leadership: Perceptions from inside and outside the executive suite. Human Relations, 56(1), 5-37.
    27. Walumbwa, F. O., Avolio, B. J., Gardner, W. L., Wernsing, T. S., & Peterson, S. J. (2008), Authentic leadership: Development and validation of a theory-based measure. Journal of Management, 34(1), 89-126.
    28. Yukl, G., Mahsud, R., Hassan, S., & Prussia, G. E. (2013), An improved measure of ethical leadership. Journal of leadership & organizational studies, 20(1), 38-48.

 

دوفصلنامه اسلام و مدیریت
دوره 7، شماره 13 - شماره پیاپی 13
بهار و تابستان 1397
صفحه 30-45

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار